Kategoria: Sądownictwo

Przez całe dekady uważało się, że sprawiedliwość nie ma ceny. To archaiczne w gospodarce rynkowej podejście skutkuje osobliwą kondycją sądownictwa – zauważa prawnik. Czy minister ekonomista dostrzeże niezwykle pilną potrzebę „ekonomizacji wymiaru sprawiedliwości”? Będzie umiał wskazać źródła gigantycznego marnotrawstwa sędziowskiej i obywatelskiej energii, zbędnych wydatków „inwestycyjnych” oraz pozornych oszczędności? Czy potrafi odnieść się do stawek za „roboczogodzinę” sędziów, biegłych, sekretarzy, ekspertów? A także komorników? W ostatnim ćwierćwieczu, a i wcześniej, także uważało się, że sprawiedliwość nie ma ceny. To archaiczne i nieuzasadnione w gospodarce rynkowej podejście skutkuje osobliwą kondycją władzy sądowniczej. Okiem księgowego Z jednej strony liczne sądy

Inflacja prawa nie sprzyja działalności orzeczniczej. Znaczne skomplikowanie spraw i ich wielowątkowa materia wynikają często właśnie ze złej jakości przepisów. Niedoskonałość stanowionego prawa była głównym tematem dorocznego posiedzenia Zgromadzenia Ogólnego Sędziów SN, które odbyło się w czwartek. – Obywatel ma prawo do przewidywalności i jednolitości orzecznictwa SN – wskazywała prof. Małgorzata Gersdorf, pierwsza prezes SN. – A tę trudno osiągnąć w sytuacji, gdy zmiany prawa mają charakter prowizoryczny i daleki od profesjonalizmu. W efekcie prawo traci czytelność i spójność, stając się narzędziem coraz bardziej skomplikowanym, a przez to mniej czytelnym. W ocenie SN sukcesywnie pogarszający się stan