Inspekcja pracy przyznała rację związkowcom w sporze o fundusz socjalny w sądzie rejonowym. Pracodawca zmuszony był wycofać się z samowolnie wprowadzonych zmian.
Okręgowy inspektorat pracy potwierdził zasadność skargi związków zawodowych działających przy Sądzie Rejonowym w W., dotyczącej nieprawidłowości przy wprowadzaniu nowego regulaminu zakładowego funduszu świadczeń socjalnych (ZFŚS). Kontrola przeprowadzona w odpowiedzi na skargę związków zawodowych wykazała, że kierownictwo sądu naruszyło przepisy prawa, wprowadzając jednostronnie zmiany w regulaminie bez wymaganego uzgodnienia ze stroną związkową.
Spór rozpoczął się, gdy kierownictwo sądu przedstawiło związkom zawodowym projekt nowego regulaminu ZFŚS. Organizacje związkowe, działając wspólnie, zakwestionowały część proponowanych zapisów. Mimo braku osiągnięcia porozumienia w kluczowych kwestiach, dyrekcja zdecydowała się na wprowadzenie regulaminu w życie, ignorując sprzeciw związkowców.
“Termin uzgodnienie oznacza konieczność uzyskania zgody związków zawodowych działających u pracodawcy” – podkreślił w swoim raporcie inspektor pracy, wskazując na naruszenie art. 27 ust. 1 i art. 30 ust. 6 ustawy o związkach zawodowych. Pracodawca błędnie interpretował przepisy, twierdząc, że związki miały obowiązek ponownego przedstawienia wspólnego stanowiska po drugim piśmie pracodawcy w terminie 30 dni.
Skutkiem kontroli było skierowanie do pracodawcy wystąpienia nakazującego stosowanie regulaminu uzgodnionego ze związkami zawodowymi. W odpowiedzi, kierownictwo sądu uchyliło zarządzenie wprowadzające kontrowersyjne zmiany, przywracając poprzednią wersję regulaminu ZFŚS.
Przypadek ten pokazuje skuteczność działań związków zawodowych w obronie praw pracowniczych oraz znaczenie właściwej procedury uzgadniania wewnątrzzakładowych aktów prawnych. Wstrzymanie przez pracodawcę działalności socjalnej do czasu uzgodnienia nowego regulaminu stanowiło nieuprawniony nacisk w prowadzonych rokowaniach, gdyż sam proces wprowadzania nowego aktu prawnego nie powoduje uchylenia dotychczas obowiązującego.
Sprawa ta może stanowić istotny przykład dla innych instytucji, przypominając o konieczności rzeczywistego, a nie tylko formalnego dialogu społecznego w miejscu pracy. Pokazuje również, że skuteczna obrona praw pracowniczych wymaga nie tylko znajomości przepisów, ale także determinacji w egzekwowaniu ich przestrzegania.